Aby odpowiedzieć na pytanie: czy lepiej palić ciało czy chować w grobie, zobaczmy biblijne przykłady.

Jak chowano poddanych Boga Najwyższego?

Sprawdźmy.

Pochówki sług Boga w Nowym Testamencie/Nowym Przymierzu

1. Pogrzeb Jana Chrzciciela/Zanurzyciela:

„A jego uczniowie, usłyszawszy, przyszli, wzięli jego ciało i pochowali / składali do grobu(G2290), i poszli oznajmić Jeszu” – Marka 6:29.

2. Pogrzeb Pana Jeszu:

„I złożył je w swoim nowym grobie, który wykuł w skale” – Mateusza 27:60.

„I Józef, kupiwszy płótno, zdjąwszy je, owinął w płótno i położył w grobie wykutym w skale” – Marka 15:46.

„I złożył je w grobie wykutym w skale, gdzie jeszcze nikt nie był pochowany / składany do grobu(G2290)” – Łukasza 23:53.

3. Pogrzeb Szczepana:

„A pobożni mężowie pochowali / składali do grobu(G2290) Szczepana i opłakiwali go bardzo” – Dzieje 8:2.

4. Pogrzeb Ananiasza:

„A młodsi wstali, owili go i wyniósłszy, pochowali / składali do grobu (G2290)” – Dzieje 5:6.

Wnioski:

W Nowym Testamencie/w Nowym Przymierzu, nie ma ani jednego przypadku, aby święty Boga został spalony po śmierci.
Ogień nie służy w do pogrzebu, lecz do sądu.
Każdy prawdziwy uczeń Boga jest pochowany – nie spalony.
Dotyczy to Jana Chrzciciela/Zanurzyciela, Szczepana, a opisowo także pogrzebu Ananiasza i Safiry – Dzieje 5:10.
Najważniejszy pochówek to pochówek Pana Jeszu – w grobie skalnym, w płótnach, z wonnościami.
Nowe Przymierze podkreśla godność pogrzebu Mesjasza.
Słowo „pochować” w NT θάπτω (G2290) oznacza: „złożyć ciało do grobu”.
Nie istnieje inne słowo, które sugerowałoby spalanie zmarłych jako pobożną praktykę.

Pochówek proroków w Starym Testamencie/w Starym Przymierzu

1. Abraham – pochówek w jaskini Makpela:

„Pochowali go w jaskini pola Makpela, naprzeciw Mamre, w ziemi Kanaan” – Rodzaju 25:9–10.

Jak pochowano: złożony w jaskini skalnej, będącej rodzinnym grobowcem.
W czym: w grocie/jaskini Makpela, na wykupionym polu.
Kto chował: jego synowie Izaak i Izmael.

2. Sara – pochowana w tej samej jaskini:

„I po tym Abraham pochował Sarę, swoją żonę, w jaskini pola Makpela, naprzeciw Mamre, w ziemi Kanaan” – Rodzaju 23:19.

Jak pochowano: z wielką czcią, jako pierwszą w nowym grobowcu rodzinnym.
W czym: w jaskini grobowej Makpela.
Kto chował: Abraham.

3. Izaak – pochowany przy swojej rodzinie:

„I umarł Izaak… i pochowali go jego synowie Ezaw i Jakub” – Rodzaju 35:29.

Jak pochowano: razem z ojcami.
W czym: w rodzinnym grobowcu.
Kto chował: Ezaw i Jakub.

4. Jakub (Izrael) – balsamowany, pochowany w jaskini Makpela:

„I zanieśli go jego synowie do ziemi Kanaan, i pochowali go w jaskini pola Makpela, które Abraham kupił na grób” – Rodzaju 50:13.

Jak pochowano: uprzednio zabalsamowany w Egipcie, żałoba i uroczysty orszak.
W czym: w jaskini Makpela, w rodzinnym grobowcu.
Kto chował: jego synowie, przy udziale dostojników egipskich.

5. Józef – pochowany w Sychem:

„Kości Józefa, które synowie Izraela przywieźli z Egiptu, pochowali w Sychem, na części pola, które Jakub kupił od synów Hamora” – Jozuego 24:32.

Jak pochowano: po latach noszenia jego kości przez pustynię, wypełniono przysięgę daną Józefowi.
W czym: na dziedzicznym polu w Sychem, zapewne w rodzinnym grobowcu / pieczarze.
Kto chował: synowie Izraela.

6. Mojżesz – pochowany przez Boga, w dolinie:

„I pogrzebał go w dolinie w ziemi Moabu, naprzeciw Bet-Peor; i nikt nie poznał aż do dziś dnia jego grobu… Izraelici opłakiwali Mojżesza na stepach Moabu przez trzydzieści dni. Potem skończyły się dni żałoby po Mojżeszu” – Powtórzonego Prawa 34:6 i 8.

Jak pochowano: w sposób wyjątkowy, bez ludzkiego udziału; miejsce grobu pozostaje nieznane.
W czym: w nieokreślonym grobie w dolinie.
Kto chował: sam JHWH.

7. Aaron – pochowany na górze Hor:

„I umarł tam Aaron na szczycie góry, i Mojżesz oraz Eleazar zdjęli z niego szaty… i pochowano go tam” – Liczb 20:28.

Jak pochowano: na szczycie góry, w miejscu odosobnienia, z przekazaniem szat kapłańskich Eleazarowi.
W czym: w grobie na górze Hor, prawdopodobnie w jaskini skalnej.
Kto chował: Mojżesz i Eleazar.

8. Samuel – pochowany w swoim domu w Rama:

„I umarł Samuel, i zgromadził się cały Izrael, i opłakiwali go, i pochowali go w jego domu w Rama” – 1 Samuela 25:1.

Jak pochowano: z wielką żałobą całego Izraela; pogrzeb proroka, sędziego i duchowego lidera.
W czym: w jego domu/posiadłości w Rama – prawdopodobnie w rodzinnym grobowcu skalnym.
Kto chował: cały Izrael.

9. Dawid – pochowany w mieście Dawida:

„I spoczął Dawid ze swymi ojcami i został pochowany w mieście Dawida” – 1 Królów 2:10.

Jak pochowano: jako króla, wśród przodków, z pełnymi honorami królewskimi.
W czym: w królewskich grobowcach w mieście Dawida (Jerozolima).
Kto chował: jego syn Salomon i słudzy królewscy.

10. Salomon – pochowany w grobowcach królów:

„I spoczął Salomon ze swymi ojcami i został pochowany w mieście Dawida, swego ojca” – 1 Królów 11:43.

Jak pochowano: jako następca Dawida, w tej samej królewskiej nekropolii.
W czym: w grobowcu w mieście Dawida.
Kto chował: królewscy urzędnicy i jego następca.

11. Elizeusz – pochowany w grobie, którego kości pozostały:

„I umarł Elizeusz, i pochowano go. A gdy następnego roku Moabici weszli do kraju…” – 2 Królów 13:20.

Jak pochowano: jako uznanego proroka; jego grób był znany i dostępny.
W czym: w grobie skalnym, do którego później wrzucono ciało zmarłego, dotykającego jego kości.
Kto chował: lud Izraela.

12. Ezechiasz – pochowany z wielką czcią w grobach synów Dawida:

„I pochowano go na wzniesieniu grobów synów Dawida, i oddał mu cześć cały Juda i mieszkańcy Jerozolimy” – 2 Kronik 32:33.

Jak pochowano: z najwyższym szacunkiem, uznany za jednego z najpobożniejszych królów.
W czym: na wzniesieniu, w honorowym miejscu królewskiej nekropolii.
Kto chował: jego syn Manasses oraz cały Juda i mieszkańcy Jerozolimy.

Wnioski z pochówków proroków i patriarchów

Wszyscy słudzy Boga są chowani, nie paleni. Pochówek jest normą – we wszystkich przypadkach mamy grób, jaskinię, pole dziedziczne, miasto Dawida. Kremacja nie pojawia się ani razu jako sposób pożegnania wiernych.
Pochówek jest aktem czci i wiary. Prorocy są chowani w miejscach szczególnych: jaskinia Makpela, góra Hor, miasto Dawida, wzniesienie grobów synów Dawida. Grób jest miejscem pamięci, nie pogardy.
Grobowce są rodzinne i dziedziczne. Abraham kupuje pole i jaskinię na grób rodziny; Jakub i Józef są chowani w miejscach dziedzicznych.
Mojżesz jest wyjątkiem – pochowany przez Boga. Tylko Mojżesz ma pochówek bez udziału ludzi i bez znanego miejsca grobu. To pokazuje jego wyjątkową rolę oraz fakt, że Bóg nie chciał, aby jego ciało/grób stał się przedmiotem kultu.
Żałoba nad prorokami jest powszechna i publiczna. Przy Samuelu płacze cały Izrael, przy Ezechiaszu oddają mu cześć wszyscy mieszkańcy Jerozolimy. Pochówek świętych jest wydarzeniem wspólnotowym, nie prywatnym epizodem.

Kto jest palony w Biblii?

1. Achan i jego rodzina – spalenie po ukamienowaniu:

„Ukamienował go cały Izrael kamieniami, i spalili ich ogniem po ukamienowaniu” – Jozuego 7:25.

Achan i jego rodzina zostali najpierw ukamienowani, a potem spaleni ogniem jako znak sądu za przywłaszczenie rzeczy przeklętych.

2. Córka kapłana – nakaz spalenia za nierząd:

„Córka kapłana, jeśli się splami nierządem, hańbi swego ojca – zostanie spalona ogniem” – Kapłańska 21:9.

Prawo nakazuje spalenie córki kapłana, jeśli hańbi świętość kapłaństwa – to najwyższy wymiar kary.

3. Miasto odstępców – całkowite spalenie:

„Spalisz miasto ogniem, całkowicie, jako całopalenie JHWH, Bogu twemu; pozostanie ruiną na wieki, nie będzie odbudowane” – Powtórzonego Prawa 13:16.

Miasto, które odciąga Izraela do innych bogów, ma być całkowicie zniszczone ogniem.

4. Nadab i Abihu – synowie Arona spaleni ogniem od JHWH:

„Wyszedł ogień od JHWH i spalił ich, i umarli przed JHWH” – Kapłańska 10:2.

Składają „obcy ogień”, którego Bóg nie nakazał – odpowiedzią jest ogień, który ich pochłania.

5. Sodoma i Gomora – miasta spalone siarką i ogniem:

„JHWH spuścił na Sodomę i Gomorę siarkę i ogień od JHWH z Niebios” – Rodzaju 19:24.

Całe miasta wraz z mieszkańcami zostają zniszczone ogniem.

6. Dzieci palone dla molocha – zbrodnia Izraela:

„Zbudowali wyżyny Tofet w dolinie syna Hinnoma, aby palić w ogniu swoich synów i swoje córki, czego nie nakazałem ani nie przyszło mi na myśl” – Jeremiasza 7:31.

Lud poświęca własne dzieci, spalając je w ofierze dla molocha.

7. Żołnierze wysłani przeciw Eliaszowi – spalenie ogniem z nieba:

„Ogień Boży spadł z nieba i spalił jego i pięćdziesięciu jego” – 2 Królów 1:12.

Dwie kolejne pięćdziesiątki żołnierzy, wysłanych z pychą, są spalone ogniem z nieba za bunt wobec Boga.

8. Moab i kości króla Edomu:

„Tak mówi JHWH: Z powodu trzech występków Moabu, a nawet czterech, nie odwrócę kary, ponieważ spalił na wapno kości króla Edomu” – Amosa 2:1.
„Ześlę ogień na Moab, i pożre pałace…” – Amosa 2:2.

Moab pali kości króla Edomu jako akt hańby; w odpowiedzi Bóg zapowiada ogień sądu na Moab.

9. Bezbożni w dniu JHWH – spaleni jak słoma:

„Oto nadchodzi dzień, płonący jak piec; wszyscy pyszni i wszyscy czyniący zło będą jak słoma, a nadchodzący dzień spali ich, mówi JHWH Zastępów” – Malachiasza 4:1.

Proroczy obraz końcowego sądu – niegodziwi są spaleni jak ściernisko; nie jest to pochówek, ale całkowite unicestwienie.

10. Ogień Gehenny – obraz spalenia potępionych:

„Lepiej jest dla ciebie ułomnym wejść do życia, niż z dwiema rękami pójść do Gehenny, w ogień nieugaszony, gdzie ich robak nie umiera i ogień nie gaśnie” – Marka 9:43–48 (por. Izajasza 66:24).

Gehenna to jezioro ognia, czyli druga śmierć.

11. Bestia i fałszywy prorok – wrzuceni do jeziora ognia:

„Bestia została pojmana, a z nią fałszywy prorok (…). Zostali obaj wrzuceni żywcem do jeziora ognia, płonącego siarką” – Objawienie 19:20.

Ostateczny wyrok na systemie antychrysta – wrzuceni do jeziora ognia.

12. Diabeł – ostatecznie wrzucony do jeziora ognia:

„A diabeł, który ich zwodził, został wrzucony do jeziora ognia i siarki, gdzie jest bestia i fałszywy prorok, i będą dręczeni dniem i nocą na wieki wieków” – Objawienie 20:10.

Końcowy sąd nad szatanem – jego miejscem jest jezioro ognia.

13. Ludzie nie zapisani w księdze życia:

„A jeśli ktoś nie został znaleziony zapisany w księdze życia, został wrzucony do jeziora ognia” – Objawienie 20:15.

Wszyscy, którzy nie należą do Boga, kończą nie w grobie, ale w ogniu.

Podsumowanie tematu

W Biblii świętych zawsze się chowa, nie pali. Każda wierna osoba – od Abrahama po Szczepana – ma normalny pogrzeb w grobie.
Spalenie w Biblii oznacza sąd i karę. Ogień dotyka buntowników, niegodziwych i wrogów Boga.
Grób i ogień to dwie zupełnie różne drogi. Grób oznacza szacunek i nadzieję życia, ogień – zniszczenie i potępienie.
Pan Jeszu jest pochowany w grobie.
Kremacja, spalanie jest znakiem sądu, brakiem szacunku wobec zmarłego.