Wszystko, co zostało stworzone było bardzo dobre. Tak Bóg określił swoją pracę:

„A Bóg widział, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre/piękne/znakomite/najlepsze” – Rodzaju 1:31.

Z tego wynika, że wszystko, co na ziemi, wszystko, co nad ziemią, wszystko, co w wodach zostało stworzone idealnie, perfekcyjnie, bez skazy.

Bóg nie stworzył zła, bylejakości, niedopracowanego systemu.

Zarówno świat roślin i świat zwierząt został idealnie stworzony, zsynchronizowany, uzupełnia się.

Tak samo wszystko na niebie, całe sklepienie, gwiazdy zostały stworzone w sposób harmonijny. Dlatego mogły powstać między innymi kalendarze: słoneczny i księżycowy.

Najpierw został stworzony Chrystus

Przez Chrystusa powstaje wszechświat, czyli Syn Boga stwarzał:

„Wielokrotnie i wieloma sposobami przemawiał Bóg dawnymi czasy do ojców przez proroków;
w tych ostatnich dniach przemówił do nas przez Syna, którego ustanowił(5087 – czas przeszły dokonany) dziedzicem wszystkiego i przez którego uczynił eony(wieki, czasy)” – Hebrajczyków 1:1-2.

„ponieważ w Nim zostało stworzone(2936 – czas przeszły dokonany) wszystko, co jest w niebie i na ziemi, rzeczy widzialne i niewidzialne, czy to trony, czy rządy, czy zwierzchności, czy władze; wszystko zostało stworzone przez Niego i dla Niego” – Kolosan 1:16.

„i oświeciła wszystkich, jaka jest wspólnota tajemnicy ukrytej od wieków w Bogu, który wszystko stworzył(czas przeszły dokonany) przez Jeszu Pomazańca” – Efezjan 3:9.

„to jednak dla nas jest tylko jeden Bóg Ojciec, od którego wszystko i my dla Niego, oraz jeden Pan, Jeszu Chrystus, przez którego wszystko i my przez Niego” – 1Koryntian 8:6.

„A do anioła zboru w Laodycei napisz: Oto, co mówi Amen, Świadek wierny i prawdziwy, Początek Bożego stworzenia” – Objawienie 3:14

Czas przeszły dokonany – odnosi się do czynności, które zostały zakończone w przeszłości, a więc są „dokonane” (czyli mają swój wyraźny koniec lub rezultat).

„Na początku było(czas przeszły niedokonany) Słowo; Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko dzięki Niemu się stało(czas drugi przeszły dokonany) i bez Niego nie stało się nic, co się stało. W Nim było życie, a życie było światłem ludzi” – Jana 1:1-4.

Czasownik przeszły niedokonany – do czynności, które miały miejsce w przeszłości, ale nie zostały zakończone, trwały przez pewien czas, lub powtarzały się w przeszłości.

Czas drugi przeszły dokonany (lub inaczej czas zaprzeszły) to kategoria gramatyczna, która opisuje czynności, które zostały zakończone przed innymi czynnościami w przeszłości.

Ziemia jest kołem, okręgiem

„Ten, który siedzi/mieszka nad kołem/kręgiem/sklepieniem(2329) ziemi, której mieszkańcy są jak szarańcza (który) rozciągnął jak zasłonę/kurtynę niebo – rozciągnął/rozłożył jak namiot(168) mieszkalny” – Izajasza 40:22.

„…Chodzi po kole/okręgu/sklepieniu(2329) nieba” – Hiob 22:14.

Według Biblii ziemia NIE jest kulą. Jest – kołem, okręgiem.

Kto kieruje przyrodą?

Patrząc na przyrodę, powiemy, że wszystko działa samoczynnie, zorganizowanie, tak samo w świecie zwierząt, czy na niebie. Bez ingerencji człowieka. Człowiek nie musi kierować słońcem, gwiazdami, pogodą. Wszystko zostało stworzone, skonstruowane, opracowane w sposób idealny.

Czy przyroda, świat zwierząt, plejada gwiazd na niebie, czy to wszystko działa samoczynnie, czy jest przez kogoś zarządzane?

„I powiedział im: dlaczego przerażeni jesteście małej wiary. Wtedy wstał skarcił/zganił(2008) wiatry i morze, i stała się cisza wielka” – Mateusza 8:26.

Kiedy rozpętała się burza, Chrystus zganił wiatry i morze.

Jak można zganić naturę?

Tylko w jednym przypadku: kiedy to postacie duchowe zarządzają naturą.

Prawdopodobnie postacie duchowe mają wytyczone zadania. Jedne z nich zarządzają/kontrolują naturę, niebo, ziemię, morza, to co pod ziemią.

Mamy przykład zarządzającego otchłanią. Otchłań – czeluść – przepaść to więzienie dla postaci duchowych. Tutaj ma trafić szatan na 1000 lat. Tutaj również przebywa bestia:

„Mają nad sobą króla – posłańca(anioła) otchłani/czeluści/przepaści(12); imię jego po hebrajsku: ABADDON, a w greckim języku ma imię APOLLYON(623)” – Objawienie 9:11.

Z tych niewielu przykładów działania postaci duchowych, możemy wysunąć wniosek, że mają one swoje zadania.

Jedne kontrolują, to co zostało stworzone, inne są pomocnikami ludzi:

„a Duchy(4151) proroków, prorokom są podporządkowane/poddane/uległe” – 1 Koryntian 14:32.

„Tak samo zaś Duch(4151) wspiera słabości/cierpienia/choroby nasze, bowiem o co pomodlilibyśmy się według tego co konieczne – nie wiemy, ale sam Duch wstawia się za nami westchnieniami niewysłowionymi. Zaś badający serca wie, jaki jest zamysł Ducha, że według (woli) Boga wstawia się za świętymi” – Rzymian 8:26-27

Biblijny podział czasu

Pierwszy Cykl 7 lat: Rok szabatowy

6 lat pracy + 1 rok odpoczynku dla ziemi:

Izraelici mieli przez sześć lat uprawiać ziemię, a w siódmym roku pozwolić jej odpocząć:

„Sześć lat będziesz obsiewał swoją rolę (…) lecz w siódmym roku ziemia ma mieć całkowity szabat” – Kapłańska 25:3–4.

W tym czasie:

Nie obsiewano pól ani nie zbierano plonów dla siebie.
Plony, które wyrosły samoistnie, były pozostawiane dla ubogich, zwierząt i potrzebujących.

Drugi Cykl 49 lat + 1, czyli Rok Jubileuszowy

7 cykli po 7 lat = 49 lat:

Po upływie siedmiu takich cykli (7 x 7 lat), czyli po 49 latach – rok jubileuszowy.

6 lat +1 rok = 7 lat x 7 lat = 49lat + 1 rok = 50 lat.

Etap	Obliczenie	Łączna liczba lat	Komentarz / Opis
1. Sześć lat „zwykłych”	6 lat	6	Okres regularnej pracy, gospodarowania i aktywności (np. rolniczej).
2. Jeden rok „szabatowy” (7. rok)	+ 1 rok	7	Rok poświęcony odpoczynkowi dla ziemi i/lub umorzeniu długów.
Razem pełen cykl sabatowy	= 6 + 1 = 7 lat	7	Pełny cykl składa się z 6 lat zwykłych i 1 roku szabatowego.
3. Siedem takich cykli (7 × 7 lat)	7 × 7 = 49 lat	49	Powtarza się 7 cykli (każdy po 7 lat). Łącznie daje to 49 lat.
4. Rok „jubileuszowy” (po 49. roku)	+ 1 rok	50	Był to rok świąteczny (Jubileusz), związany z m.in. uwalnianiem niewolników, przywracaniem własności.
Suma (cykl 7×7 + rok jubileuszowy)	= 49 + 1 = 50 lat	50	Pełne 50 lat: 7 cykli sabatowych (49) + rok jubileuszowy (1).

50-ty rok jubileuszowy był rokiem bez pracy, ziemia przechodziła w ręce dawnego właściciela, niewolnicy/najemnicy odzyskiwali wolność. Po 50 latach Izraelici wchodzili w nowy cykl czasowy. Odbywał się reset systemu.

„Policzysz sobie siedem lat szabatowych, to jest siedem razy po siedem lat, tak że czas siedmiu lat szabatowych będzie obejmował czterdzieści dziewięć lat. Dziesiątego dnia, siódmego miesiąca zatrąbisz w róg. W Dniu Przebłagania zatrąbicie w róg w całej waszej ziemi. Będziecie święcić pięćdziesiąty rok, oznajmijcie wyzwolenie w kraju dla wszystkich jego mieszkańców. Będzie to dla was jubileusz – każdy z was powróci do swej własności i każdy powróci do swego rodu. Cały ten rok pięćdziesiąty będzie dla was rokiem jubileuszowym – nie będziecie siać, nie będziecie żąć tego, co urośnie, nie będziecie zbierać nieobciętych winogron, bo to będzie dla was jubileusz, to będzie dla was rzecz święta. Wolno wam jednak będzie jeść to, co urośnie na polu. W tym roku jubileuszowym każdy powróci do swej własności” – Kapłańska 25:8–13.

„Nie wolno sprzedawać ziemi na zawsze, bo ziemia należy do Mnie, a wy jesteście u Mnie przybyszami i osadnikami” – Kapłańska 25:23.

W roku jubileuszowym następowało::

Uwolnienie niewolników: wszyscy Izraelici, którzy z powodu biedy stali się niewolnikami, mieli być uwolnieni.
Powrót ziemi do pierwotnych właścicieli: ziemie, które zostały sprzedane, miały wrócić do rodzin, którym pierwotnie należały.
Ziemia odpoczywała: tak jak w roku szabatowym, ziemi nie uprawiano.

Obecny podział czasu

Czy z tego podział czasu możemy skorzystać i obliczyć całkowity czas życia człowieka na ziemi do przyjścia Chrystusa i rozpoczęcia Jego rządów tysiącletnich?

Przy stwarzaniu mamy następujący podział czasu: 6 +1, czyli 6 dni/lat/okresów/czasów/wieków – pracy + 1 dzień/rok/okres/czas/wiek – odpoczynku:

„W ten sposób zostały ukończone(3615) niebo i ziemia oraz wszystkie jej zastępy/całe stworzenie/wyznaczony czas(6635). A gdy Bóg ukończył w dniu/w roku/w okresie/w czasie/w wieku(3117) szóstym swe dzieło/pracę(4399), nad którym pracował, odpoczął w dniu/w roku/w okresie/w czasie/w wieku(3117) siódmym po całym swym trudzie, jaki podjął. Wtedy Bóg pobłogosławił ów siódmy dzień/rok/okres/czas/wiek(3117) i uczynił go świętym(6942); w tym bowiem dniu/w roku/w okresie/w czasie/w wieku(3117) odpoczął po całej swej pracy, którą wykonał stwarzając” – Rodzaju 2:1-3.

Ogólnie w przekładach biblijnych mamy opis stwarzania w dniach. Jednak wyraz o numerze 3117 oznacza również: rok, okres, czas, wiek. Rozbieżność mamy olbrzymią. Nie wiadomo dlaczego przyjęły się okresy stwarzania: pierwszy dzień, drugi dzień. Równie dobrze może być pierwszy rok, pierwszy czas, pierwszy wiek.

Jeżeli z tego tłumaczenia wybierzemy rok, to możemy rok przekształcić na tysiąc zgodnie z tym wersetem:

„Bo tysiąc(505) lat(8141) w zasięgu wzroku Twego jest jak wczoraj/jeden dzień(865), który minął, jak straż nocna” – Psalm 90:4.

Jeżeli zamienimy czasy zgodnie z powyższym wersetem – 1 dzień na 1000 lat, to dzień stwarzania tak wygląda:

1 dzień = 1000 lat
6 dni pracy + 1 dzień odpoczynku to: 6 000 lat + 1000 lat odpoczynku.

Jeżeli ten sam system odniesiemy do trwania ludzkości na ziemi, to czas trwania rządów ludzkich tak wyglądałby:

6 000 lat plus 1000 lat rządów Chrystusa zgodnie z tym co pisze Objawienie Jana.

Razem mamy 7 000 lat. Po tym okresie następuje koniec eonu, czyli koniec tego czasu.

Piotr pisze o zasadzie 1 dzień/czas/rok jak tysiące lat:

„…jeden dzień/czas/rok(2250) obok Pana jak tysiące(l.mn 5507) lat i tysiące lat jak dzień jeden” – 2 Piotra 3:8.

Zasada Piotra jest mało precyzyjna, czyli 1 dzień, czas, rok = tysiące lat. Występuje w tym wersecie liczba mnoga: „tysiące”. Rozbieżność jest bardzo duża. Może być to 2 tysiące, a może być 999 tysięcy.

Podsumowanie

Możliwe jest, że obecnie żyjemy w cyklu 7000 lat: