Bardzo ciekawe wydarzenia odbyły się po śmierci Chrystusa. Ziemia się zatrzęsła, popękały skały, święci zostali wzbudzeni i nastąpiło rozdarcie zasłony w Świątyni Jerozolimskiej.

„I oto zasłona świątyni została rozdarta na dwoje, od góry do dołu, i ziemia się zatrzęsła, i skały popękały, i groby się otworzyły, i wiele ciał świętych, którzy zasnęli, zostało wzbudzonych; i wyszli z grobów po Jego zmartwychwstaniu(wzbudzeniu), i weszli do świętego miasta, i ukazali się wielu.
A setnik i ci, którzy z nim byli i strzegli Jeszu, ujrzawszy trzęsienie ziemi i to, co się działo, przerazili się bardzo i rzekli: Zaiste, ten był Synem Bożym” – Mateusza 27:51-54.

Podobne relacje znajdują się w:

„A zasłona przybytku rozdarła się na dwoje z góry na dół” – Marka 15:38.

„Słońce się zaćmiło, a zasłona świątyni rozdarła się przez środek” – Łukasza 23:45.

Czym była zasłona świątyni?

Zasłona oddzielała Miejsce Święte od Miejsca Najświętszego, gdzie znajdowała się Arka Przymierza. Według Prawa Mojżeszowego, tylko arcykapłan mógł wejść tam raz w roku – w Dniu Przebłagania – aby złożyć ofiarę za grzechy całego ludu (Kpł 16:2,34 – Hebr 9:7).

Co oznaczała zasłona?

a) Koniec prawa mojżeszowego

Rozdarcie zasłony oznaczało, że system Starego Przymierza został wypełniony i zakończony. Ofiara Chrystusa – jednorazowa i doskonała – zastąpiła wszystkie krwawe ofiary ze zwierząt. Nie była już potrzebna żadna ludzka interwencja kapłana, by zbliżyć się do Boga. Prawo mojżeszowe zostało zastąpione prawem miłości.

„A staje się to jeszcze bardziej rzeczą oczywistą, jeśli na podobieństwo Melchisedeka powstaje inny Kapłan, który stał się nim nie według przepisów prawa, dotyczących cielesnego pochodzenia, ale według mocy niezniszczalnego życia.
Tak bowiem świadczy: Ty jesteś Kapłanem na wieki według porządku Melchizedeka.
Zostało więc zniesione(usunięte) poprzednie przykazanie z powodu jego słabości i nieużyteczności.
Prawo bowiem nie uczyniło niczego doskonałym, ale [na jego miejsce] została wprowadzona lepsza nadzieja, przez którą zbliżamy się [do] Boga.
A stało się to nie bez złożenia przysięgi. Tamci bowiem zostali kapłanami bez przysięgi,
natomiast Ten został nim na podstawie przysięgi Tego, który do niego mówi: Przysiągł Pan i nie pożałuje, Tyś Kapłanem na wieki.
O tyle też Jeszu stał się poręczycielem lepszego przymierza” – Hebrajczyków 7:15-22.

„Taki właśnie potrzebny był nam Arcykapłan: święty, niewinny, niesplamiony, odłączony od grzeszników i wywyższony ponad niebiosa; który nie musi codziennie, jak inni arcykapłani, składać ofiar najpierw za własne grzechy, następnie za grzechy ludu; uczynił to bowiem raz na zawsze, gdy ofiarował Samego Siebie” – Hebrajczyków 7:26-27.

„8 Nikomu nic winni nie bądźcie, prócz miłości wzajemnej; albowiem kto miłuje bliźniego, zakon wypełnił.

9 Przykazania bowiem: Nie będziesz cudzołożył, nie będziesz zabijał, nie będziesz kradł, nie będziesz pożądał — i wszystkie inne — streszczają się w tym jednym:
Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego.

10 Miłość bliźniemu złego nie wyrządza; przeto miłość jest wypełnieniem zakonu” – Rzymian 13:8-10 (Biblia Warszawska).

b) – Wejście do świątyni Boga

Poniższe myśli w wersetach z Hebrajczyków są bardzo głębokie i mają wiele wątków. Są duchowym „przejściem” od Starego Przymierza do Nowego. Pokazują, że dzięki śmierci i krwi Chrystusa, mamy bezpośredni i śmiały dostęp do Boga – nie przez zasłonę, ale przez Jego ciało, które zostało „rozdarte” za nas.

Teraz mamy nową drogę, mamy wejście do świątyni Boga.

„Mając więc, bracia, ufność, iż przez krew Jeszu mamy wejście(wstęp) do świątyni drogą nową i żywą, którą otworzył dla nas poprzez zasłonę, to jest przez ciało Swoje, oraz Kapłana wielkiego nad domem Bożym, wejdźmy na nią ze szczerym sercem, w pełni wiary, oczyszczeni w sercach od złego sumienia i obmyci na ciele wodą czystą; trzymajmy się niewzruszenie nadziei, którą wyznajemy, bo wierny jest Ten, który dał obietnicę; i uważajmy jedni na drugich w celu pobudzenia się do miłości i dobrych uczynków, nie opuszczając wspólnych zebrań naszych, jak to jest u niektórych w zwyczaju, lecz dodając sobie otuchy, a to tym bardziej, im lepiej widzicie, że się ten dzień przybliża.
Bo jeśli otrzymawszy poznanie prawdy, rozmyślnie grzeszymy, nie ma już dla nas ofiary za grzechy, lecz tylko straszliwe oczekiwanie sądu i żar ognia, który strawi przeciwników.
Kto łamie prawo(zakon) Mojżesza, ponosi śmierć bez miłosierdzia na podstawie zeznania dwóch albo trzech świadków;
o ileż sroższej kary, sądzicie, godzien będzie ten, kto Syna Bożego podeptał i zbezcześcił krew przymierza, przez którą został uświęcony, i znieważył Ducha łaski!” – Hebrajczyków 10:19-29.

Co śmierć Chrystusa oznacza dla nas dzisiaj?

Nie potrzebujemy ziemskich pośredników – Chrystus jest jedynym Pośrednikiem (1 Tm 2:5).
Jesteśmy wezwani do życia w świętości, ponieważ Bóg zamieszkał nie w świątyni z kamienia, ale w nas – jesteśmy świątynią Ducha Świętego (1 Kor 6:19).

Rozdarcie zasłony świątyni to nie tylko znak towarzyszący śmierci Chrystusa. Bóg otworzył nową drogę przez ofiarę Chrystusa. Dawna bariera została usunięta – każdy człowiek, niezależnie od pochodzenia, może teraz przyjść do Boga przez wiarę i osiągnąć zbawienie, które jest dostępne tylko w prawdziwym Imieniu Chrystusa.

Rozdarciu zasłony towarzyszyło:

zaćmienie słońca (Łk 23:45),
trzęsienie ziemi i pękanie skał (Mt 27:51),
zmartwychwstanie świętych (Mt 27:52-53).

Wszystkie te znaki wskazywały, że śmierć Chrystusa nie była zwykłą egzekucją, a dziełem odkupienia ludzkości.

Potężne proroctwa wypowiedziane na krzyżu

“A gdy nadeszła godzina szósta(dwunasta), ciemność na całej ziemi się stała, aż do godziny dziewiątej(piętnasta).

O godzinie dziewiątej(piętnasta) zawołał Jeszu donośnym głosem: Eloi, Eloi, lama sabachtani? Co się wykłada: Boże mój, Boże mój, czemu Mnie zostawiłeś(opuściłeś)?

A niektórzy z tych, co stali obok, gdy to usłyszeli, mówili: Oto Elija(Eliasza) woła.

I przybiegł jeden, napełnił gąbkę octem, włożył ją na trzcinę i dał mu pić, mówiąc: Poczekajcie, zobaczymy, czy przyjdzie Elija(Eliasz), aby Go zdjąć.

Jeszu zaś zawołał donośnym głosem i wydał ostatnie tchnienie.

Wtedy zasłona świątyni rozdarła się na dwoje, od góry aż do dołu.

A setnik, który stał naprzeciw, gdy zobaczył, że w taki sposób wydał ostatnie tchnienie, powiedział: Ten człowiek naprawdę był Synem Boga” – Marka 15:33-39. Jeszu.org

Chrystus umiera i wypowiada słowa: „Eloi, Eloi, lama sabachtani? Co się wykłada: Boże mój, Boże mój, czemu Mnie zostawiłeś(opuściłeś)?”. Można odnieść wrażenie, że Pan Jeszu wykrzykuje żal do Boga Ojca, a nawet oskarżenie, że Go opuścił.

Jak to możliwe, że Syn Boga, druga najważniejsza Postać we wszechświecie, nie rozumie Swojego posłannictwa?

Tak naprawdę to za tymi słowami, kryje się tajemnica wielkiego przesłania do całego świata, do wszystkich narodów, pokoleń. To przesłanie zostało napisane w Psalmie:

„…Psalm Dawidowy. Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił? Daleko od mego Wybawcy słowa mego jęku” – Psalm 22:1.

Psalm 22 jest przypisany Dawidowi – i zawiera wyznania człowieka prześladowanego, opuszczonego, wyszydzonego, ale ufającego Bogu. Takie sytuacje miały miejsce w życiu Dawida – był ścigany, zdradzany, opuszczony, czasem wydawało się, że nawet przez Boga.

Jednak… pewne opisy nie dotyczą Dawida tylko Chrystusa:

„…Przebodli ręce i nogi moje” – Psalm 22:16.

„Rozdzielają między siebie moje szaty i o suknię moją los rzucają” – Psalm 22:19 – dosłownie spełnione na Chrystusie (Mt 27:35).

Tutaj mamy ważny przekaz Chrystusa, który umiera na krzyżu. Wypowiadając słowa: „Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?”, przekazuje całemu światu proroctwa zapisane w Objawieniu Jana. To Chrystus jest prawowitym Władcą i Królem narodów:

„Ubodzy będą jeść i nasycą się, wysławiać będą JHWH ci, którzy Go szukają. Niech wasze serca żyją na wieki!

Wspomną sobie i wrócą do JHWH wszystkie krańce ziemi, i oddadzą Mu pokłon wszystkie rodziny narodów.

Bo do JHWH należy królestwo, i On panuje nad narodami.

Pokłonią się przed Nim wszyscy, którzy śpią w ziemi, zegną się przed Nim wszyscy, którzy zstępują do prochu, a moja dusza żyć będzie dla Niego.

Potomstwo będzie Mu służyć, będzie opowiadać o JHWH pokoleniu przyszłemu.

Przyjdą i ogłoszą Jego sprawiedliwość ludowi, który się narodzi, że On to uczynił” – Psalm 22:26–31.

Kim jest JHWH?

https://jesu.pl/jhwh-ja-kim-sa