Biblia zawiera wiele opisów świata stworzonego przez Boga.

Czy jednak wskazuje, że ziemia jest kulą, jak uczą współczesne podręczniki i świat, czy raczej płaską powierzchnią rozciągniętą nad fundamentami z górami i dolinami?

Przyjrzyjmy się uważnie fragmentom Pisma Świętego, by znaleźć odpowiedź.

1 – Woda jest na niebie i na ziemi

Biblia mówi o wodach pod sklepieniem (na ziemi) i wodach nad sklepieniem (na niebie):

„I rzekł Bóg: niech powstanie sklepienie/kopuła(H7549) między wodami, by oddzielało jedne wody od drugich… Stworzył Bóg sklepienie/kopułę(H7549) i oddzielił wody, które były pod sklepieniem/kopułą(H7549), od wód znajdujących się nad sklepieniem/kopułą(H7549). To sklepienie/kopułę(H7549) Bóg nazwał niebem” – Rodzaju 1:6-8.

Wyraz o numerze H7549 to:

sklepienie, rozszerzenie, rozciągnięcie, kopuła.
Pochodzi od czasownika רָקַע (rāqaʿ, H7554) – „rozbić, rozciągnąć, rozprasować”.
Sklepienie to coś stałego i rozciągniętego, jak metalowa kopuła.
Nie chodzi o „próżnię kosmiczną”, ale o fizyczną strukturę oddzielającą wody.

Podczas potopu wody wytrysnęły z ziemi (źródła otchłani) i spadły z nieba (upusty niebios):

„W roku sześćsetnym życia Noego, w drugim miesiącu, siedemnastego dnia miesiąca, tego właśnie dnia wytrysnęły wszystkie źródła ogromnej otchłani/głębiny wodnej, a upusty/otwory niebios się otworzyły” – Księga Rodzaju 7:11.

Znaczenie wyrażenia – „źródła ogromnej otchłani/głębiny wodnej”:

מַעְיָן (maʿyān, H4599) – źródło, wytrysk wody, wypływ,
תְּהוֹם (tehôm, H8415) – otchłań, głębina wodna, wody podziemne,
רַבָּה (rabbāh, H7227) – wielka, ogromna, liczna,
Razem: „źródła ogromnej głębiny” – wyrażenie wskazuje na wody znajdujące się pod ziemią, które zostały wypuszczone, aby zalać ziemię.

Znaczenie wyrażenia – „upusty/otwory niebios się otworzyły”:

אֲרֻבָּה (arubbāh, H699) – okno, upust, otwór, właz (np. w sklepieniu),
הַשָּׁמַיִם (ha-shamayim, H8064) – niebiosa,
Razem: „otworzyły się otwory/upusty niebios” – czyli w sklepieniu (רָקִיעַ – rāqîaʿ) powstały „okna”, przez które spadła woda z góry na ziemię.

Potop był wynikiem połączenia się wód z dołu (otchłań/głębina wodna) i wód z góry (niebiosa).

Ziemia została utworzona z wody i przez wodę — woda była pierwotnym materiałem stworzenia:

„Zapominają bowiem o tym, że przez słowo Boże niebiosa od dawna istniały, a ziemia z wody i przez wodę została ukształtowana” – 2 List Piotra 3:5.

Przykładowa grafika potopu:

2 – Ziemia jest okręgiem, kołem

Bóg siedzi nad okręgiem ziemi:

„Ten, Który mieszka nad kręgiem/okręgiem/kołem (H2329) ziemi, których mieszkańcy są jak szarańcze…” – Izajasza 40:22.

Bóg ustanawia okrąg nad wodami:

„Gdy budował niebiosa, byłam tam, gdy wyznaczał kręg/okręg/koło (H2329) nad powierzchnią toni” – Przysłów 8:27.

Bóg przechadza się po okręgu niebios:

„Obłoki zakrywają Go, tak że nie widzi, i przechadza się po kręgu/okręgu/kole (H2329) niebios” – Hioba 22:14.

Granica światła i ciemności opisana jako okrąg nad wodami:

„Na powierzchni wód zakreślił kręg/okręg/koło (H2329) jako granicę między światłem a ciemnością” – Hioba 26:10.

Zobaczmy różnicę między ziemią-kołem i ziemią-kulą. Na pierwszy rzut oka jedno i drugie ma kształt koła. Jednak, gdy zobaczymy, jak wygląda koło, a jak kula, to różnica jest ogromna.

Według Biblii, ziemia jest kołem:

I tu jeszcze szerszy rysunek. Pokazuje różnicę między kołem-okręgiem-kręgiem, a kulą:

A tutaj mamy podsumowanie w tabeli:

Figura	Opis
Koło	Płaska figura (2D) – Ma wnętrze – Jak tarcza lub moneta.
Okrąg	Tylko obwód (linia) – Bez wnętrza – Granica koła.
Krąg	Gruba obręcz lub pas.
Kula	Bryła (3D) – Ma objętość – Jak piłka lub globus.

Zobaczmy jeszcze mały szczegół, czy używamy określenia: okrąg, czy okręg?

Okrąg to:

figura geometryczna – zbiór punktów w równej odległości od środka,
„okrąg ziemi” – jeśli chcemy podkreślić matematyczną poprawność (bo to figura).

Okręg to:

obszar administracyjny, wojskowy lub wyborczy,
wydzielony obszar terytorialny,
„okręg ziemi” w Biblii to synonim „okręgu” lub „kręgu”, czyli okrągłego kształtu ziemi z perspektywy obserwatora.

3 – Ziemia jest namiotem

Bóg rozciąga niebo jak namiot, czyli coś płaskiego i rozpostartego nad ziemią.

„Ten, który mieszka nad kręgiem ziemi, których mieszkańcy są jak szarańcze, rozciąga niebiosa jak zasłonę i rozpościera je jak namiot mieszkalny” – Izajasza 40:22.

Słowo „zasłona” jest bliskie znaczeniowo do „namiotu” – coś rozpiętego i cienkiego, rozciągniętego nad płaszczyzną: