Poniżej przedstawiamy fragmenty artykułu z portalu: dailymail.co.uk:

Uczeni uważają, że Chrystus nosiłby imię w swoim ojczystym języku aramejskim, które w niczym nie przypomina naszej współczesnej wersji.

Co więcej, imię „Jezus” zawiera nawet litery, których w języku pisanym używano dopiero 1500 lat po jego śmierci.

W całej 2000-letniej historii chrześcijaństwa, oryginalne imię Chrystusa było przesłonięte warstwami tłumaczeń i transliteracji.

Imię przeszło długą drogę językową, od jego własnego języka aramejskiego do hebrajskiego, następnie do greki i na łacinę, zanim w XVI wieku doczekało się tłumaczenia na język angielski.

Oznacza to, że prawdziwe imię Chrystusa brzmiało najprawdopodobniej: Yeshu Nazareen.

W jakim języku mówił Chrystus?

Najbardziej oczywistym powodem, dla którego imię Chrystusa nie brzmiałoby jak angielska wersja „dżizas”, jest to, że nie mówiłby po angielsku. Jego uczniowie mieszkali w regionie imperium rzymskiego zwanym Judeą, który obecnie jest częścią Palestyny i Izraela.

Chrystus urodził się i wychował w mieście Nazaret, które jest częścią Galilei, mniejszej prowincji na północy.

Profesor Dineke Houtman, ekspertka ds. relacji między judaizmem a chrześcijaństwem z Protestanckiego Uniwersytetu Teologicznego w Holandii, powiedziała MailOnline:

„Nie możemy mieć pewności, jakimi językami mówił Chrystus. Jednakże biorąc pod uwagę Jego pochodzenie rodzinne w Nazarecie, możemy założyć, że na co dzień posługiwał się językiem aramejskim”.

Aramejski to język, który pojawił się po raz pierwszy na obszarze współczesnej Syrii i za życia Chrystusa rozprzestrzenił się na dużej części Bliskiego Wschodu. Zachowane papirusy z Galilei pokazują, że był to zdecydowanie język narodowy wśród ludności judejskiej i prawie na pewno był to codzienny język Chrystusa.

Co więcej, wczesne greckie wersje Ewangelii wyraźnie odnotowują, że Chrystus wypowiadał pewne słowa w oryginalnym języku aramejskim.

Na przykład, Ewangelia podaje, że Chrystus używał aramejskiego słowa „Abba” w znaczeniu Ojca. Chociaż język aramejski ma podobieństwa z hebrajskim, są to całkowicie odrębne języki.

Jednakże profesor Houtman zwraca uwagę, że Chrystus z pewnością znał język hebrajski, a nawet podstawową znajomość greki.

Jak nazywał się Chrystus?

Profesor Houtman mówi:

„Jego imię prawdopodobnie byłoby w języku aramejskim: Yeshua. Prawdopodobnie tak też się przedstawił. Inną możliwością jest krótsza forma Jeszu, używana w późniejszej literaturze rabinicznej”.

Według badań opublikowanych przez archeolog Rachel Hachlili, pewna odmiana imienia Jeszu lub Jeszua była szóstym najpopularniejszym imieniem w tamtych czasach.

Według danych dotyczących imion dzieci z Urzędu Statystyk Narodowych, jest to równoznaczne z nazywaniem się Arthur w dzisiejszej Wielkiej Brytanii.

Profesor Candida Moss, ekspert ds. wczesnego chrześcijaństwa z Uniwersytetu w Birmingham, powiedział MailOnline:

„Większość uczonych zgadza się, że miał na imię Jeszua lub prawdopodobnie Jeszu, a było to jedno z najpowszechniejszych imion w Galilei w I wieku”.

Sprawa staje się nieco trudniejsza, gdy dochodzimy do kwestii „pełnego” imienia.

Pomimo powszechnego błędnego przekonania, „Chrystus” nie jest nazwiskiem, ale tytułem lub tytułem honorowym, który oznacza „Mesjasz” lub „Pomazaniec Boży”.

W okresie rzymskim, osoby o wysokim statusie, używały struktury składającej się z trzech imion: z imienia indywidualnego lub „praenomen”, nazwiska rodowego zwanego „nomen” i dodatkowego pseudonimu zwanego „cognomen”.

Doktor Marko Marina, historyk z Uniwersytetu w Zagrzebiu, powiedział MailOnline:

„W starożytnym świecie większość ludzi nie miała nazwiska w takim znaczeniu, w jakim je rozumiemy dzisiaj. Zamiast tego zidentyfikowano ich na inne sposoby, takie jak pochodzenie, miejsce pochodzenia lub inne cechy wyróżniające. Na przykład ktoś może być określany jako „Jan, syn Zebedeusza” lub „Maria Magdalena”, przy czym słowo „Magdalena” prawdopodobnie wskazuje, że pochodziła z miejsca zwanego Magdala”.

Ponieważ w całej Biblii Chrystus nazywany jest „Jeszu z Nazaretu” lub „Jeszu Nazarejczykiem”, możliwe jest, że użył tego jako praktycznego sposobu na odróżnienie się od innych ludzi zwanych Jeszu lub Jeszua.

To oznaczałoby, że pełne imię po angielsku brzmiałoby: „Yeshu Narazene”.

Jak wymówić imię Chrystusa?

Niestety, dokładny sposób, w jaki mówił Chrystus i Jego uczniowie, w dużej mierze zaginął.

Jednakże dr Marko twierdzi, że możemy „dokonać solidnego przypuszczenia na podstawie kontekstu językowego i kulturowego”.

Współczesna wersja hebrajska wymawiałaby to znacznie bardziej jak „Yeh-shu-ah”.

Jednak niektórzy bibliści uważają, że Jeszu prawdopodobnie wymawiano jako „Yeh-shu” lub „yay-shu” ze zwarciem krtaniowym na końcu.

Zwarcie krtaniowe to stała wybuchowa, którą można znaleźć w słowach takich jak „wet” lub „butter” z akcentami, które opuszczają „t”.

Niestety, dokładna wymowa jest trudna do ustalenia, ponieważ zwarcie krtaniowe wydawało się wycofywać z powszechnego użycia już w I wieku naszej ery.

Choć trudno to dokładnie określić, uważa się, że osłabienie tego gardłowego brzmienia, spowodowane zostało wpływami greckimi.

Oznacza to, że sposób wymawiania imienia Chrystusa mógł zależeć od tego, kto je wypowiadał i od tego, jak długo miał kontakt z greką.

Biorąc jednak pod uwagę fakt, że Chrystus dorastał w wiejskiej wiosce z dala od obszarów greckojęzycznych, być może nie uniknął większości wpływów „helenizacyjnych”.

W jaki sposób Jeszu stał się „Jezusem”?

Biorąc pod uwagę, że wiemy, iż Chrystus nazywał się „Jeszu” lub „Jeszua”, oczywistym pytaniem jest, dlaczego teraz nazywamy go „Jezusem”.

Odpowiedź wiąże się z praktyką „transliteracji”.

Kiedy tłumaczysz słowo, próbujesz przenieść jego znaczenie z jednego języka na inny – na przykład zastępując angielskie słowo „dog” francuskim słowem „chien”.

Ale kiedy transliterujesz słowo, próbujesz przenieść dźwięk z jednego języka do drugiego.

Na przykład możesz dokonać transliteracji mandaryńskiego wyrażenia „你好” na „Ni Hao”, aby uchwycić dźwięk, zamiast tłumaczyć je na „cześć”.

Kiedy ewangeliści zaczęli pisać Nowy Testament po grecku, zastosowali podobny proces do przekształcenia aramejskiego imienia Jeszu na bardziej znajome.

W tym czasie hebrajska Biblia, czyli Stary Testament, była już napisana w języku hebrajskim i przetłumaczona na grecki.

Kiedy jednak ci greccy tłumacze znaleźli imiona takie jak Jeszu, Jeszua i Jehoszua, nie mieli odpowiednich dźwięków i liter w swoim własnym języku, aby poprawnie je transliterować.

Profesor Moss mówi:

„Już w I wieku istniał precedens dotyczący transliteracji aramejskiego imienia. Tak więc, kiedy Paweł i ewangeliści piszą o Yeshu/a/Jeszu – używają już ustalonego greckiego odpowiednika Iesous z dźwiękiem „s” na końcu. Kiedy Nowy Testament został przetłumaczony na łacinę, nastąpiła kolejna niewielka zmiana, tym razem z Iesous zostało przetłumaczone jako Iesus”.

Jednak aby otrzymać znanego nam dzisiaj „Jezusa”, potrzebna byłaby jeszcze jedna innowacja językowa.

Przed XVI wiekiem w tekstach pisanych nie rozróżniano liter „i” i „j”, mimo że były one wymawiane w różny sposób.

Uważa się, że pierwszą osobą, która dokonała tego rozróżnienia, był w 1524 r. włoski gramatyk Gian Giorgio Trissino.

Jednak po jego innowacjach nowy dźwięk „j” zaczął się rozprzestrzeniać i tłumacze zaczęli dodawać go do nazw biblijnych.

„W XVII wieku, kiedy pojawiła się litera „J”, dźwięk „J” przejął kontrolę” – mówi profesor Moss.

W międzyczasie wszystkie inne postacie o imieniu Jeszua lub Jehoszua, które nie otrzymały tak wielu warstw transliteracji, zostały zaktualizowane i stały się „Jozue”.

Na koniec pozostały nam znane, zangielizowane imiona, które rozpoznalibyśmy we współczesnej wersji Biblii.

Profesor Moss dodaje: „Innymi słowy, jest to historia transliteracji i tłumaczenia imienia na kilka różnych pism, z aramejskiego na grecki, z greckiego na łacinę i wreszcie z łaciny na angielski”.

źródło: https://www.dailymail.co.uk/sciencetech/article-14288463/Scientists-reveal-Jesus-REAL-name.html

…

Komentarz naszego portalu do powyższego artykułu

Naukowcy odkrywają, że imię Chrystusa w hebrajskim to Jeszu, Jehoszua lub Jeszua, w aramejskim: Jeszua lub Jeszu, w greckim, to według nich: Jesus.

Pomyślmy…

Tłumacze na pewno starali się dokładnie przenieść imię hebrajskie i aramejskie na greckie. Dlatego w tych językach imię powinno brzmieć tak samo lub podobnie.

Skoro w greckim imieniu nie ma na końcu literki: „a”, to również tej literki nie może być w imieniu hebrajskim i aramejskim. Gdyby była w tych językach, to przeniesiono by ją na grekę. Nie zrobiono tego. Dlatego formy: Jeszua i Jehoszua są mało prawdopodobne. Pozostaje forma: Jeszu, która jest poprawna i w aramejskim i w hebrajskim.

Czy jest ona podobna do greckiego?

Tak. Zobaczmy. W grece mamy odmiany tego imienia:

Przypadek	Grecki	Transliteracja	Polska forma	Przykład (Księga i werset)
Mianownik	ιησους	Iēsou-s	Jesu-s	Łukasza 4:1
Dopełniacz	ιησου	Iēsou	Jesu	Mateusza 1:1
Celownik	ιησου	Iēsou	Jesu	Łukasza 6:11
Biernik	ιησουν	Iēsou-n	Jesu-n	Łukasza 5:12
Wołacz	ιησου	Iēsou	Jesu	Łukasza 4:34

Zauważymy, że rdzeniem tego imienia jest: Jesu. Do tej podstawy dodawane są końcówki: „s” i „n”.

Dlatego najbardziej prawdopodobne imię w grece to: Jesu, a w aramejskim i w hebrajskim: Jeszu.

Dlaczego w grece nie ma literki: sz?

W grece brakowało spółgłoski odpowiadającej hebrajskiemu dźwiękowi „sz” (ש). Grecki system fonetyczny miał jedynie spółgłoskę σ (sigma), która odpowiada dźwiękowi „s”. Dlatego „sz” w imieniu Jeszu zostało uproszczone do „s”, co zmieniło brzmienie na Jesu.