"Wdowi grosz" uderza w system żydowskiej finansjery

Pierwszą wersje, czy pierwszą interpretacje historii o wdowim groszu znamy dokładnie. Druga wersja jest mocna, uderzająca w system żydowski.

Wdowi grosz – wielka miłość

Opis historii występuje w Ewangelii Marka 12:41-44 i Łukasza 21:1-4:

„A usiadłszy naprzeciwko skarbnicy, przypatrywał się, jak tłum wrzucał pieniądze do skarbnicy i jak wielu bogaczy dużo wrzucało.
Przyszła też jedna uboga wdowa i wrzuciła dwie drobne monety/leptony, to jest tyle, co kodrantes/kwadrans.
I przywołał uczniów swoich, rzekł im: amen powiadam wam, ta uboga wdowa wrzuciła więcej do skarbnicy niż wszyscy, którzy wrzucali.
Bo wszyscy wrzucali ze swojej nadwyżki, ona zaś ze swojego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała na życie” – Marka 12:41-44.

Wdowa wrzuciła dwie monety, czyli dwa leptony, które równały się jednemu kwadransowi (kodrantesowi), co stanowiło około 1/64 denara — dziennej płacy robotnika.

Zobaczmy, ile to jest…

2 leptony = 1 kwadrans (quadrans).
1 denar = dniówka robotnika w I wieku.
1 kwadrans = 1/64 denara.
Czyli dwa leptony miały wartość ok. 1,56% dziennej płacy.
Dla wyobrażenia: gdyby dniówka dziś wynosiła 100 zł, to 2 leptony to ok. 1,56 zł; przy 200 zł to ok. 3,12 zł.

Opowieść o ubogiej wdowie, chwyta za serce. Wrzuciła do skarbnicy dwie drobne monety. Chrystus pochwalił ją, porównał jej dar z dużymi ofiarami bogatych, mówiąc, że to właśnie ona dała najwięcej, bo oddała wszystko, co miała na życie.

Nieważna okazała się ilość, jaką dała wdowa. Najważniejsza była szczerość serca, chęć podzielenie się z innymi. Bogaci dawali z nadmiaru pieniędzy, wdowa wrzuciła wszystko.

Ta historia ma wiele przekazów, wiele odcieni życia. Każdy może tutaj znaleźć inne myśli. Na przykład: Chrystus przekazuje nam, jak mocno należy poświęcić się wierze, miłości, uczynkom, pomaganiu innym. Nie można tego robić na pół gwizdka, od czasu do czasu.

Wdowa dała wszystko, a więc my powinniśmy poświęcić swój czas na służeniu Bogu.

Historia ta, uczy również, potężnej wiary w Boga. Oddanie pieniędzy oznaczało wiarę, że Bóg jej pomoże. Wdowa nie miała męża, była biedna. Z tej historii możemy wziąć przykład mocnej wiary, którą będziemy pokazywali w naszym życiu. Wiarę nie tylko w istnienie Boga, ale również w Jego pomoc, w Jego nauki, w Jego przykazania. Tę wiarę trzeba pokazywać każdego dnia.

Ale…

Ktoś powiedziałby, że to nieodpowiedzialne zachowanie, bo jak można oddać wszystkie swoje pieniądze. Przecież trzeba za coś żyć. Kupić pożywienie, ubranie. Dzisiaj musimy płacić podatki, opłacać rachunki.

W obecnych czasach byłaby to trudna sytuacja, ponieważ wiązałoby się to z faktem, że albo trzeba żyć „pod mostem”, albo korzystać z darmowych noclegowni.

Czy takie zachowanie byłoby odpowiedzialne?

Zobaczmy drugą interpretację, czyli: co jeszcze przekazał nam Chrystus w tej historii.

Wdowi grosz – system żydowski

Zobaczmy, co działo się przed historią z wdową:

„I mówił w nauczaniu Swoim: wystrzegajcie się uczonych w Piśmie, którzy chętnie chodzą w długich szatach i lubią pozdrowienia na rynkach
i pierwsze krzesła w synagogach, i pierwsze miejsca na ucztach;
którzy pożerają domy wdów i dla pozoru długo się modlą; tych spotka szczególnie surowy wyrok” – Marka 12:38-40.

Po tych słowach o uczonych w piśmie: „Wystrzegajcie się uczonych w Piśmie… którzy pożerają domy wdów”, mamy historię o wdowie.

Uczeni w piśmie to między innymi ta klika, która zabiła Chrystusa. Pan Jeszu, mocno ich krytykuje za obłudę, pazerność, pychę, kłamstwa…

Z jednej strony mamy uczonych w piśmie, którzy żyją z darów od ludzi, z drugiej strony mamy wdowę, która dla tych pozorantów, oddaje ostatni grosik.

Można popatrzeć trochę inaczej na tę historię. Z jednej strony mamy piękny przykład wdowy, z drugiej strony mamy przykład judejskiego/żydowskiego systemu pobierania ofiar, darów, podatków od biednych ludzi.

Nie wiemy, czy pozoranci chodzący do domów wdów, nie tylko żywią się na ich koszt, ale jeszcze wyciągają od nich pieniądze. Zbudowali system wpływania na Judejczyków, aby składali daniny, w zamian przekazują tym ludziom kłamstwa.

Chrystus nazywa ich potomstwem żmijowym:

„Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy! Bo budujecie groby prorokom i zdobicie grobowce sprawiedliwych, i mówicie: „Gdybyśmy żyli za czasów naszych przodków, nie bylibyśmy ich wspólnikami w zabójstwie proroków”.
Przez to sami przyznajecie, że jesteście potomkami tych, którzy mordowali proroków!
Dopełnijcie i wy miary waszych przodków!
Węże(3798), potomstwo/owoce(1081) żmijowe(2191), jak wy możecie ujść potępienia w Gehennie? Dlatego oto Ja posyłam do was proroków, mędrców i uczonych. Jednych z nich zabijecie i ukrzyżujecie; innych będziecie biczować w swych synagogach i przepędzać z miasta do miasta.
Tak spadnie na was wszystka krew niewinna, przelana na ziemi, począwszy od krwi Abla sprawiedliwego aż do krwi Zachariasza, syna Barachiasza, którego zamordowaliście między przybytkiem a ołtarzem.
Amen, powiadam wam: Przyjdzie to wszystko na to pokolenie.
Jeruzalem, Jeruzalem! Ty zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy do ciebie są posłani! Ile razy chciałem zgromadzić twoje dzieci, jak ptak swe pisklęta zbiera pod skrzydła, a nie chcieliście. Oto wasz dom/rodzina/świątynia zostanie pustynią/opuszczona(2048)” – Mateusza 23:29-38.

„Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze obłudnicy! Zamykacie bowiem Królestwo Niebios przed ludźmi; sami nie wchodzicie i nie pozwalacie wejść tym, którzy chcą wejść. (…) Obchodzicie morze i ląd, aby jednego pozyskać dla waszej nauki, a gdy się nim stanie, czynicie go synem Gehenny dwa razy gorszym niż wy sami” – Mateusza 23:13–15.

Podsumujmy te negatywne cechy uczonych w Piśmie:

Obłuda – nauczają, ale nie praktykują: „lecz według uczynków ich nie postępujcie” – (Mt 23:2–3).
Prawo – nakładają ciężary, sami nie pomagają: „nakładacie na ludzi ciężary nie do uniesienia” – (Łk 11:46).
Pycha – szukanie pierwszych miejsc i zaszczytów: „strzeżcie się uczonych w Piśmie” – (Mk 12:38–39).
Chciwość – wyzysk wdów, korzyści materialne: „Którzy pożerają domy wdów i dla pozoru odprawiają długie modlitwy” – (Mk 12:40).
Zwodzenie – „Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze obłudnicy! Zamykacie bowiem Królestwo Niebios przed ludźmi” – (Mt 23:13).
Tradycje ponad Słowo – podmiana przykazań Bożych na ludzkie reguły: „Odrzuciliście przykazanie Boże, a trzymacie się tradycji ludzkiej” – (Mk 7:8–13).

Czy te cechy, żydowskiego systemu wyzysku, nie spotkamy w różnych religiach?

Obecny system żydowski

Ten system doprowadzania ludzi do biedy, dotrwał do naszych czasów. Za Chrystusa, jak i dzisiaj, mamy podobne schematy działania tej obłudnej grupy, którą Biblia nazywa: nierządnicą. W wielu państwach ludzie żyją naprawdę biednie. Odpowiedzialne są za to wojny, przekupywanie polityków, przejmowanie zasobów przez korporacje, zadłużanie państw, zadłużanie zwykłych ludzi.

Istnieje system przejmowania/rujnowania nie tylko całych państw, ale również ludzi. Kto wpadnie pod ten topór, bankrutuje, a nawet szybciej umiera.

Biblia informuje nas, że za to wszystko odpowiedzialna jest finansjera, czyli nierządnica z Objawienia Jana. Warto przeczytać te artykuły, aby zrozumieć: kim jest, jak działa, jak ją rozpoznać oraz jak obronić się przed jej destrukcyjnym wpływem:

https://objawieniejana.pl/category/finansjera-nierzadnica-deep-state